Maandag 30 april. Duga Resa. Vandaag willen we naar Karlovac, het is een heel oude stad die in de 14 ' eeuw de Turken heeft weerstaan door een vestinggracht te graven rond de stad. We kunnen met de auto, met de bus of met de trein. De Mw. bij de receptie raadt de auto af omdat de parkeerplaatsen in Karlovac eigenlijk altijd vol staan en je er flink voor moet betalen. We kiezen voor de bus en gaan ruim op tijd op pad naar de bushalte. Als we aankomen bij de bushalte komt net de trein aanrijden en die kunnen we dus nog net pakken. De conducteur vindt het blijkbaar te lastig om een kaartje te maken en zegt dat het wel goed is zo, dus een gratis ritje, wat een feest (voor Nederlanders). Twintig minuten later zijn we in de binnenstad van Karlovac, het is iets over tien en dus tijd voor koffie. We vinden een klein terras met prima koffie en een heel gezellige mw die de bediening doet. Het valt op dat ze - net als de receptioniste van de camping - heel goed Engels spreekt. Met een kaartje van de stad in de hand gaan we op pad. De oude stad heeft iets bijzonders, de architectuur en de uitstraling maar ook iets bizars, er wonen geen mensen, er zijn geen winkels, er is geen bedrijvigheid, wel twee kerken die gesloten zijn en een klein aantal café's. De hele oude stad is misschien 1 km2 en dus na een uur hebben we 't wel bekeken. We verlaten de oude stad en komen langs een nieuw winkelcentrum. Met veel, heel veel kledingwinkels, dus we staan ook zo weer buiten. Bij een bakkertje halen we brood en zien dat er ook pizza-punten liggen, we nemen er twee en flesjes drinken erbij. De pizza is heerlijk, zo heerlijk dat we nog een punt nemen.

Dan naar de nieuwe stad, Novi Grad ( Grad is stad en Novi is nieuw). We gaan onder het spoor door en komen in een totaal andere wereld, beton en nog eens beton, hoog of hoger maar nergens fraai, een overblijfsel uit vroeger communistische tijd. Maar wat zo raar is, daar leeft het, daar is de markt, daar lopen en kopen de mensen. Tja Karlovac is een stad van tegenstellingen die niet makkelijk oplosbaar zijn.
Wat het nog morbide maakt zijn de kogelgaten die overal, in de oude stad en in de nieuwe stad, in de muren zitten. Niet doelgericht geschoten maar gewoon om te beschadingen, te vernielen. Denk je eens in een gezin met kinderen die in zo'n flat wonen en dan wordt je woning beschoten zonder concreet doel, wat een angst zal je dan hebben. Het komt voorlopig niet meer goed tussen de Kroaten en de Serviërs.

Terug op de camping is het eerst tijd om even te zwemmen in de rivier waar we ongeveer naast staan, het water is heel helder en koud maar het is geen gletsjerwater. Het is prima te doen maar wel opletten want het stroomt heel snel en word ik bijna meegesleurd. Geen paniek en 'de zwemkunst machtig' kom ik weer bij het trappentje uit.
Dan is het tijd voor de startbijeenkomst van de groep met de reisleider. We zijn net te laat omdat we de stoelen vergeten waren. Met 22 caravans en campers is de groep toch wel groot te noemen. We krijgen veel informatie over de reis van morgen en de mogelijkheden van 'ausflug' op de volgende camping. Vanavond om kwart voor zeven verzamelen voor het welkoms-diner om zeven uur in het restaurant bij de camping.
EN DAN NOG Wat vinden we van de camping? Het is een heel fraaie camping met goede voorzieningen - terras en restaurant en prettige receptie, prima sanitair, goed schoon ondanks dat 't best vol is. Ruime plaatsen en voldoende ampères.

Dinsdag 1 mei. Naar Sremska Mitrovica. Vandaag is feitelijk de eerste reisdag van onze Griekenland groepsreis, vandaag gaat iedereen van de groep tegelijk op reis. De reis van vandaag gaat naar de camping Zasavica bij Sremska Mitrovica in Servië. Het is een flinke afstand, ruim 400 km. De reisleider gaat voorop, d.w.z. die is al om zeven uur vanmorgen op pad gegaan zodat hij daar de nodige voorbereidingen kan treffen zodat onze aankomst daar vlekkeloos zal verlopen. Van ons wordt verwacht niet voor vier uur te verschijnen, dus kunnen we rustig aandoen en vaak pauze nemen.
De route kunnen we eenvudig samenvatten: saai. Het landschap is vooral vlak met groepjes bomen afgewisseld met wat cultuurland en wat glooiende hellingen op enkele kilometers aan de horizon, en dat dus 400 km lang. Er zijn weinig steden of dorpen aan de route die volledig over tolwegen gaat. Bij tolwegen zou je kunnen denken aan wegen van een betere kwaliteit dan gewoonlijk maar dat is hier in Kroatië en Servië niet van toepassing. Waarschijnlijk is de tolweg wel beter dan de andere wegen hier wat heel veel zegt over de trieste kwaliteit van die wegen. We begrijpen ook niet zo goed waarom er zo weinig grond in cultuur gebracht is, is daar geen behoefte aan, geen idee.
Het is half vijf als we aankomen op de camping, de plaatsen worden door loting bepaald, wij staan op 15, naast Henk en Jannie. Het is een beetje krap manouvreren maar met de mover lukt het wel. Emmie roept wel drie keer ho als ik bijna een lantaarnpaal raak.
De thee is nog niet op als om vijf uur de groepbespreking begint, een happening met iedereen rond de reisleider in een grote kring met uitleg over de route van overmorgen en de mogelijkheden voor uitstapjes morgen. We kunnen met een boottochtje van ca. 45 minuten, we kunnen deelnemen aan een braat van speenvarken aan het spit, met life muziek. Dan is er nog de mogelijkheden om te wandelen in het natuurgebied nabij de camping, een bezoek aan oude kloosters en een bezoek aan Sremska. Een paar deelnemers zijn ernstig verlaat omdat ze via Bosnië gereisd zijn - gewoon een verkeerde coördinaat in de Tomtom, tja, strenge paspoortcontroles, smalle slechte wegen maar wel twee fraaie stempels in het paspoort en dat hebben wij nou weer niet. We houden u op de hoogte........

Woensdag 2 mei. Sremska Mitrovica. Vandaag een rustdag, geen reizen te maken of toch nog wel. Na het ontbijt en de koffie gaan we naar het dichtbij liggende natuurgebied. Het is bijzonder vanwege de vele bijzondere planten en dieren. Het is er prettig wandelen tussen de loslopende koeien, geiten, ezels en schapen. Bijzonder zijn de twee broedende ooievaars, ze lijken erg op hun hoede ondanks de hoge plaats van hun nest. Het hele park lijkt veel meer op een kinderboerderij plus, want er is een restaurant en er zijn zelfs winkeltjes. Na de lunch - zo hebben we afgesproken - gaan we in een groep naar het natuurpark voor een rondvaart per boot. Dus om twee uur staan we met 23 man bij de boot maar die zit al half-vol. De campingbaas gaat de boot op en hoe hij dat doet weet ik niet maar vijf minuten later zijn er bankjes vrij gemaakt en kunnen we allemaal zitten al zie ik wel veel zure gezichten van de aanwezige Serviërs. Het hele boottochtje duurt precies 45 minuten inclusief in- en uitstappen. We hadden er iets meer van verwacht. We gaan met de auto naar de stad, d.w.z. we parkeren aan de zuid-oever van de rivier de Mitrovica en gaan over de voetbrug de stad in. De stad is zeker niet onaardig er zijn best veel oude karakteristieke gebouwen en best leuke winkeltjes - vooral kleding winkels, dat dan weer wel natuurlijk.
Vanavond zou een deel van de groep deelnemen aan een braat van speenvarken maar bij gebrek aan deelname gaat dat niet door. Ach laat die varkentjes nog maar even genieten in de modder.
EN DAN NOG Wat vinden we van de camping? Het is een fraaie camping - niet zo heel groot - prima sanitair, goed schoon ondanks dat 't best vol is, weinig douches en geen cabines, maar wel een prima keuken. Redelijk ruime plaatsen en voldoende ampères.

Donderdag 3 mei. Naar Vranje. Vandaag de langste route van de hele reis, 445 km. we stellen ons er maar op in, 't is wat als je geen keus hebt. Ondanks dat het tolweg is, is de kwaliteit van deze tolweg prima, geen klachten. Al snel naderen we Belgrado, de hoofdstad van Servië, en het is daar zoals je ook kunt zien in het programma "Gekken op de weg", iedereen doet maar wat, van links naar rechts, dan weer naar links, laatste moment nog ertussen kruipen, gewoon haantjes gedrag, allemaal! Het enige wat we kunnen doen is kalm blijven en afstand houden. Nadat we een paar keer versmald zijn, van drie naar twee naar één baan, kunnen we na zo'n 15 km weer voluit, d.w.z. 80 km/u voor de caravans, dus het gaat nog wel even duren.
De natuur is hier veel gevarieerder dan eergisteren, glooiende hellingen, begroeiïng, cultuurland, boomgaarden, een riviertje, echt heel fraai en zo wordt de reis steeds aangenamer.
Eerst geeft mw. T een aankomsttijd aan van kwart over één, dan kwart voor twee, dan kwart over drie maar het wordt vijf uur. Het is ook wel een beetje onze eigen schuld. Gisteren hadden we voor 30 euro Servicë dinars gekocht, maar liefst 3500 dinar. Nou wat je daar allemaal wel niet voor kunt kopen (zelfs een hele jurk), gister hadden we een drankje, een ijsje, een brood en een fles tomaten-ketchup; vandaag hadden we koffie, frisdrank, een ijsje, voor 100 km diesel en ja al dat 'snoepen' kost ook wel weer tijd natuurlijk.
Op de camping Enigma - de naam van een encryptie machine - is het een chaos, het terrein van de camping - 17 plaatsen - staat het al half vol. Voor ons en vele anderen rest het parkeerterrein - waar normaal de campers staan. Wat een sooi, maar dat is nog niet alles, onze buren staan in de half-harde cement, er zijn twee douches één warm en één koud maar je moet er dan wel tegen kunnen dat je daar met nog een mede- doucher staat. Wat een toestand!! Deze camping wil ik niemand aanraden. Natuurlijk, de folder is schitterend, met prachtig groen voor de campers en caravans, met een prachtig zwembad en een mooie fontijn maar de werkelijkheid is vandaag een andere. Het groen is verdwenen achter de campers, het zwembad is in reconstructie, de fontijn, tja waar is die? De grote plus is het restaurant, de baas nodigt ons vanavond allemaal uit om te komen eten (à € 12,- p.p.) in zijn pas vergrootte restaurant. En? En vraag je je af, hoe was het eten? Nou prima, echt een aanrader. Nou de rest van de camping nog.
EN DAN NOG Wat vinden we van de camping? Het is een fraaie camping - niet zo heel groot - ernstig gedateerd sanitair, gedeelde douches, geen cabines, te weinig wc's en geen keuken. Te weinig caravan-plaatsen en te weinig elektra-punten.

Vrijdag 4 mei. Naar Skopje. Vandaag naar Ilinden, een stadje bij Skopje. Het is een afstand van 90 km dus in een uurtje wel te doen. Onderweg nog even koffie bij een bezine-station. De weg is prima en het landschap heel aardig. Hier wordt hard gewerkt aan de ontwikkeling van een druiven/wijn gebied. Na de nodig tolpoorten en grenscontroles, zijn we in Macedonië. Zo'n beetje het oudste land van Europa en met Griekenland de bakermat van de moderne beschaving. Het land behoorde 500 jaar tot het Ottomaanse rijk en heeft zich rond 1910 moeizaam ontworsteld aan deze 'overheersing'. Onder Maarschalk Tito vormden, na 1918, Kroatië, Servië, Bosnië en Macedonië de staat Joegoslavië maar na 1990, na het overlijden van Tito heeft Macedonië zich los gemaakt (evenals Bosnië, Kroatië en Servië). We zijn al vroeg op de camping en dus tijd voor een drankje en wat boodschappen in Ilinden.

's Middags hebben we een bus-excursie naar Skopje, zo'n twintig minuten verder. We hebben een Macedonische gids die prima Nederlands spreekt. Het is een prima rondleiding door deze stad, die in 1963 zo zwaar getroffen werd door een aardbeving. We bezoeken het Skopje museum - het voormalige station waar de klok nog steeds stil staat op het tijdstip van de aardbeving, zestien minuten over vijf 's morgens - met foto's van de aardbeving en voorwerpen van latere opgravingen in de buurt van de stad. Vervolgens gaan we naar een gedenkhuis voor Moeder Theresa die in Skopje in 1910 geboren is. Daar staat zowaar het bed waar ze als kind in geslapen heeft. Daarna gaan we naar het nieuwe centrum, volledig opgebouwd in barokke stijl. Het is mooi geworden maar ook bombastisch, tja 500 mln had je ook anders kunnen besteden in dit nog arme land. De stad staat ook vol met zeer grote standbeelden van Grote Heersers en wijzen die ooit in Macedonië leefden, danwel er een belangrijke rol speelden. Terwijl we achtervolgd worden door straatverkopers van zonnehoedjes en zonnebrillen gaan we naar een gezellige bar aan de rivier. Ze hebben hier bier uit Skopje (voor 51% in handen van Heineken), het is heerlijk genieten want het is warm 27 gr en het is leuk even bij te kletsen met elkaar. Daarna gaat de rondleiding verder aan de overkant van de rivier en bezoeken we de oude stad die veel gelijkenis heeft met een Kasba, talloze kleine winkeltjes straat na straat. Veel juwelier-, glamour- en glitterjurken-, nette heren kostuum- en souvenier-winkels. Via de 'Kasba' komen we bij een oude orthodoxe kerk, die - volgens voorschrift van de Ottomanen - half onder de grond gebouwd is. Het is een zeer fraaie kerk maar we mogen geen foto's maken. De gids vertelt dat de houtsnijders zeven jaar werk gehad hebben aan het hele interieur dat vol is met iconen.
De stadwandeling vult de hele middag en het is al zes uur als we met de bus weer vertrekken naar de camping. Het zal vanavond regenen, we zien wel, maar het is wel nodig. Welterusten voor straks.
EN DAN NOG Wat vinden we van de camping? Het is een fraaie camping - niet zo heel groot - gedateerd sanitair, vier aparte gebouwtjes met elk twee wc's en twee douches. Helaas geen keuken voorzieningen. Alle caravan en camperplaatsen zijn verhard en erom heen is voldoende 'eigen' ruimte, elke plaats heeft z'n eigen elektra aansluiting en lantaarnpaal, best leuk.

Zaterdag 5 mei. Naar Methoni. Vannacht inderdaad wat regen gehad en een paar donder klappen, verder - na zo'n bijzondere excursie naar Skopje - prima geslapen. De route van vandaag is 250 km en gaat naar een camping Agiannis nabij Makrygialos. We volgen de autosnelweg niet volledig, op een bepaald punt kun je mooi door de bergen rijden. De natuur daar is fraai en afwisselend en dat voelt goed. Bij een restaurant langs de weg is het tijd voor koffie en die is heerlijk, we betalen de baas 5 euro en hij is voor altijd onze vriend.
Onze Griekenland reis was bij een tolpoortje bijna afgelopen, als ik weg wil rijden zie ik dat de caravan voor 7 cm voor een muurtje staat, dus doorrijden betekent het einde van de caravan. Maar hoe krijg je de caravan 7 cm opzij? De mw. van de tol wil wel helpen, ze duwt tegen de caravan aan maar dat heeft geen effect natuurlijk. Ik wil iets achteruit manouvreren maar ja daar staan al weer auto's te wachten. Toch lukt het na 3 keer een halve meter voor en weer achteruit om 8 cm ruimte te maken. We kunnen er langs er zit alleen wat gele verf van het muurtje aan de caravan. Onderweg is het wel genieten van het kleurenpalet der natuur, op veel plaatsen staan de klaprozen in het veld in bloei en dat geeft een heel mooi plaatje. Verder verloopt de reis voorspoedig en we moeten al snel de klok een uur vooruit zetten omdat we nu in Griekenland zitten.
Vanmiddag om vijf uur reisbespreking, we zijn ruim op tijd. Nog wel even boodschappen doen, morgen is het zondag en dus alles gesloten.
s' Avonds hebben we een gezamenlijk etentje, aangeboden door de organisatie, de salade is heel bijzonder, ziet er goed uit en is lekker - alleen niet als je niet van komkommer houdt, maar dat lust toch iedereen - de Mousaka is goed maar al snel erg veel. De wijn is heerlijk. We gaan niet te laat naar bed want morgenvroeg hebben we een excursie. Nou slaap lekker.
EN DAN NOG Wat vinden we van de camping? Over de camping kunnen we heel kort zijn. Zo dit is kort genoeg. Een camping mag best een beetje gedateerd zijn maar het hoeft niet smerig te zijn, dat is een kwestie van mentaliteit niet van geld.

Zondag 6 mei. Methonie Het is zondagmorgen één uur 's nachts als er een geweldig onweer losbarst, een bliksem, seconden lang en een donderslagen, minutenlang. De dakluiken maar dicht gedaan. Een kwartiertje later, het onweer lijkt voorbij, de luikjes weer open, maar amper tien minuten later gaat weer volop, dus de luikjes weer dicht. De luikjes kunnen dicht blijven, meer dan anderhalf uur een daverend onweer. Van slapen komt nu heel weinig en als om zeven uur de wekker gaat ben ik moe alsof ik geen oog dicht gedaan heb - en dat is ook zo.
Om half negen stipt vertrekt de bus, de excursie gaat naar de opgravingen in Vergina. In 1977 is daar het graf gevonden van koning Philippus II. Zijn zoon, Alexander de Grote, is meer bekend en de strijder die ook de Perzen en Egyptenaren onderwierp. De zoon van Alexander werd vermoord op zijn vijftiende jaar en ligt ook in Vergina begraven. Het is een heel goede gids die ons meer dan een uur langs alle voorwerpen van ca. 380 v.Chr. laat zien.

's Middags hebben we een reismiddag, we gaan naar de camping Sikia bij Kato Gatzea, zo'n 190 km. Maar onze reis was al bijna ten einde........ Ik zet de auto op het pad omhoog en manouvreer de caravan er achter. Dan bij het uitzetten van de mover - Emmie is net in de caravan - begint de hele combinatie naar beneden te rijden. Blijkbaar is de rem van de auto niet voldoende om het geheel in bedwang te houden. Nou einde reis is het eerste wat je denkt. Ik druk snel op de knopjes om de mover weer in te schakelen maar in de paniek op de verkeerde. Dan gaat de caravan over een laag muurtje heen om draait in op het camperveld naast het onze. Daarmee vermindert de trekkracht van de caravan aan de auto en lukt het de rem om de auto weer tot stilstand te krijgen. Vanuit de caravan hoor ik angstige geluiden van Emmie die niet weet wat en precies aan de hand is maar wel voelt dat de caravan een 'eigen leven' leeft. Als ie over dat lage muurtje stuitert is de chaos compleet, de hele dag speelt het zich voor haar ogen weer af. Nu alles weer stil staat is er zelfs geen (zichtbare) schade aan caravan en auto te zien. Met moeite weet ik de caravan nu weer los te koppelen van de auto en gaan we in de herkansing, nu met de auto omlaag gericht, alles gaat nu goed en we kunnen op pad.

Op onze route komen we 'in de buurt van' de berg Olympus waar volgens de Griekse mythologie de goden wonen. Het is mooi om te zien, ofschoon het wel wat mistig is daarboven, misschien wonen ze er wel echt.....


Zicht op Platamonas vanaf de kasteel ruïne.

Na zo'n 70 km is er nabij 't plaatsje Platamonas een kasteelruïne, natuurlijk gaan we er even kijken. Het is is best aardig - al moeten we wel opschieten, want op zondag sluit het om drie uur - maar we hebben wel eens fraaiere gezien. Onderweg nog een kop koffie in een wegrestaurant, nog een twintigtal kilometers door wat dorpjes en dan zijn we er. Helaas is de plaats te klein voor onze caravan en heb ik bijna een half uur nodig om de caravan goed neer te zetten. Bij het parkeren van de auto rijdt ik tegen een onzichtbaar laag muurtje aan, toch nog een deuk.
We gaan - om van alle ellende bij te komen - met een aantal reisgenoten uit eten (op de camping, dat dan weer wel). Morgen een rustdag.

Naar de volgende week.

Terug naar Griekenland reis

Terug naar Gerritsma-site